Als doorgewinterde paramedicus wil je nog weleens klagen hoe druk je het hebt, dat de administratie allemaal zo veel is en dat je wachtlijst in je nek hijgt. Dat is voor ons allemaal bekend en we leven dan ook allemaal heel graag mee met elkaar. Gedeelde smart is halve smart toch?
Oké dat gezegd hebbende, met de werkdruk zoals deze nu is, met de uitpuilende wachtlijsten die er nu zijn, met de groeiende krapte op de arbeidsmarkt, zijn banen voor de startende paramedici voor het oprapen. Ook daar kan iedereen het over eens worden.
Opluchting
Als je dan eindelijk een nieuwe medewerker aan de haak hebt geslagen, ben je dolgelukkig en beginnen we met het inplannen van het rooster. Het liefst wat cliënten uit je eigen week doorschuiven, of dagen over laten nemen, en dan de wachtlijst wegwerken… ja toch? Opluchting alom.
Klinkt het nog altijd bekend in de oren? (Ja, tenzij jij niet 1 van die gelukkigen bent die nog niemand aan de haak heeft geslagen en nog kampt met vacatures.)
Vanuit een ander perspectief
Dan gaan we nu even alles van een ander perspectief bekijken, namelijk die van de startende paramedicus. Kersvers van de opleiding, vol goede moed stapt zij (en soms ook nog een hij) de wereld van vacatures in, maakt een keus op basis van werkplek, locatie en salaris waarschijnlijk en kan dan beginnen.
Zou dat spannend zijn om voor het eerst je eigen cliënten te hebben? Een anamnese te doen? Een behandeling te geven met ouders erbij…slik. Een behandeling over te nemen van de doorgewinterde collega? Voelt de startende paramedicus zich al meteen capabel? Of is het toch nog een beetje spannend?
Vakinhoudelijke obstakels
Dat zijn alleen nog maar de gedachtespinsels op vakinhoudelijk gebied. Dat zij ineens van een stage, die zoveel maanden geleden was, zelf in de stoel van de hoofdbehandelaar zitten. Van een papieren casus op school naar een complexe client van vlees en bloed met echte vragen en beperkingen. Het afnemen en analyseren van het onderzoek op activiteiten en participatieniveau en daar de juiste punten uit halen om mee te starten. Als deze aspecten zijn nieuw en volgen elkaar op een rap tempo op. Als de startende paramedicus enigszins mondig is of de praktijkhouder heeft een goed inwerktraject, is er ruimte voor vragen en casuïstiek bespreking. Hoe zit dat bij jou in de praktijk?
En dan ook nog administratie
En dan het stukje waar wij doorgewinterde paramedici het meest over klagen… in 1 mooi containerbegrip “administratie” genoemd. Ook dat is volledig nieuw voor de startende paramedicus. Hoe werkt dat EPD nou eigenlijk? Is daar iets van een cursus voor? En hoe verdeel ik mijn tijd gunstig dat ik kan invoeren en behandelen? Is er administratietijd ingepland of moet de startende paramedicus dit zelf creëren?
De ene is de andere niet
De ene startende paramedicus pakt dit met twee handen aan en ziet de uitdaging als iets leuks en groeit hierdoor. De andere startende paramedicus zou hiervoor terug kunnen deinzen of zich overspoelt kunnen voelen. De balans vinden voor de startende paramedicus is misschien nog wel moeilijker dan voor de doorgewinterde paramedicus… wat denk jij?
Food for thought
- Wat zijn zaken waarop zij begeleidt kunnen worden?
- Hoe ziet jouw inwerktraject eruit?
- En binnen hoeveel tijd is de agenda van deze nieuwe collega 100% gevuld?
- Mag een startende paramedicus in jouw praktijk 5 volle dagen werken?
Al deze vragen kan je uitwerken in je personeelsbeleid, met inwerktraject, POP, functionerings- en beoordelingsgesprekken en nog meer. Zo ook voor de uitstroom.
Heb jij daar al over nagedacht of stukken voor opgesteld? Zo ja, super!
Zo niet, mocht je hulp nodig hebben, willen sparren, dan kan dat! Kijk op deze pagina over business coaching voor paramedici wat ik voor je zou kunnen betekenen.
Zo gezegd, zo gedaan
Met mijn werkervaring opgedaan in de paramedische sector, talloze gevolgde ondernemerstrainingen, gegeven training en coaching, mijn passie voor efficiënt en effectief werken sta ik klaar voor jou!
0 Reacties